พระถังซัมจั๋งคือใคร

พระถังซัมจั๋ง

เป็นนักปราชญ์ชาวพุทธคนสำคัญ คำว่า ถังซัมจั๋ง เเปลว่า ผู้ทรงพระไตรปิฎกเเห่งราชวงศ์ถัง ท่านถือกำเนิดในตระกูลเฉิน ในปีพ.ศ. 1143 ณ เมืองโลยาง ปัจจุบันอยู่ในมณฑลเหอหนัน มีนามเดิมว่า เฉินฮุย

เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ เมื่ออายุได้ 13 ปี มีฉายาว่า ฮวนฉาง หรือ หยวนฉ่าง หรือ เฮี่ยนจัง เมื่อบวชแล้วก็ตั้งใจศึกษาพระพุทธศาสนาจนเเตกฉาน เเต่เมื่อศึกษาไปมากเข้า ท่านเกิดความสงสัยและขัดเเย้งในใจ คัมภีร์ประกอบการค้นคว้าก็มีน้อย ท่านจึงมีความคิดที่จะไปศึกษาให้ถึงต้นเเหล่ง คือ ประเทศอินเดีย

          

            ในปี พ.ศ.1173 ท่านจึงตัดสินใจออกเดินทาง เส้นทางไปนั้นอันตรายมาก ต้องผ่านทะเลทรายร้อนระอุ และเทือกเขาอันหนาวเหน็บ ก่อนหน้านั่นมีภิกษุนับร้อยๆรูปเดินทางไปแล้ว แต่ส่วนใหญ่สิ้นชีวิตในระหว่างทาง กวีจีนจึงเขียนโคลงว่า

               "ขื่อเจี่ยเซ่งเเปะ  กุยบ่อจั๊บ เอ๋าเจี่ย อังใจ จุ้ยเจี่ยลั้ง"

            เเปลว่า ในยามไปสิ มีจำนวนนับร้อย ครั้นยามกลับเล่าก็เหลือไม่ถึงสิบ บุคคลผู้อยู่ภายหลังไฉนเลยจะทราบถึงความยากลำบากของผู้ที่ไปก่อน

           

         

 ก่อนเดินทาง มีผู้หวังดีตือนถึงอันตรายดังกล่าว แต่พระถังซัมจั๋งยืนยันว่า อาตมาตั้งใจจะไปเยือนเเดนศักดิ์สิทธิ์และศึกษาธรรม  อาตมาจะไม่เสียใจเลย หากต้องตายระหว่างเดินทาง  ในที่สุดท่านจึงออกเดินทาง เส้นทางที่ใช้ต้องผ่านทะเลทรายตะกลามากัน

(Takalakan) ซึ่งเเปลว่า เข้าได้แต่ออกไม่ได้ เป็นหนึ่งในทะเลทรายที่อันตรายที่สุดในโลก ชาวจีนเรียกว่า ทะลทรายมรณะ กระบอกน้ำของท่านตกลงบนพื้นระหว่างเดินทาง น้ำที่มีอยู่ก็ไหลออกจมหายไปในผืนทรายจนหมดสิ้น  ท่านต้องอดน้ำอยู่  4 วันครึ่งกว่าจะเจอเเหล่งน้ำ

         หลังจากเดินทางมาได้ 1 ปีจึงถึงอินเดีย  และพักอยู่ 19 ปี ระหว่างนั้นได้ไปศึกษาที่มหาวิทยาลัยนาลันทาอยู่ 5 ปี โดยเป็นศิษย์ของอธิการบดีศีลภัทร  หลังจากศึกษาพระไตรปิฏกจนเเตกฉานเเล้ว  จึงเดินทางกลับประเทศจีนโดยนำคัมภีร์กลับไปกว่าพันเล่ม  เมื่อพระเจ้าถังไถ่จงมหาราช

ทรงทราบว่าท่านมาถึงพรมเเดนจีนแล้ว ทรงปีติโสมนัสมาก ให้จัดขบวนเกียรติยศไปรับในฐานะเป็นบุรุษอาชาไนยของชาติ  ในวันที่เข้าสู่นครเชียงอาน ทรงรับสั่งให้ราษฎรทุกบ้านที่ขบวนผ่านตั้งโต๊ะบูชาหน้าบ้าน

       

        พระถังซัมจั๋งทุ่มเทเเปลคัมภีร์ที่เอาชีวิตเป็นเดิมพันอัญเชิญมาออกสู่ภาษาจีน  เเปลทั้งหมด 74 คัมภีร์ นับเป็นจำนวนลานได้พันกว่าผูก  ในปี พ.ศ. 1183  ท่านยังเขียนบันทึกการเดินทางตามหาพระไตรปิฏกไว้ด้วย  โดยให้ชื่อว่า  "ต้าถังซียู่จี้"หมายถึง จดหมายเหตุการณ์เดินทางสู่ดินเเดนตะวันตกของมหาราชวงศ์ถัง  บันทึกนี้มีประโยชน์อย่างมากต่อนักการศึกษาในยุคหลัง  สำหรับใช้เป็นคู่มือในการสำรวจวัดโบราณในอินเดีย  เพราะเป็นบันทึกที่เเม่นยำมากจนได้ชื่อว่า เป็นผู้นำทางที่ไม่เคยพลาดเลยในอินเดีย  เมื่อท่านอายุได้ 64 ปี เกิดอาพาธ และมรณภาพลงท่ามกลางความเศร้าเสียใจของชาวจีนทั้งชาติ  พระเจ้าถังเกาจงทรงให้ข้าราชการทั้งประเทศหยุดงาน 3 วัน  เพื่อไว้ทุกข์  ในวันฝังศพมีคนมาร่วมพิธี 2,000,000 คน

เเหล่งอ้างอิง ; ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา,Dhammakaya Open University,California,USA,หน้า 125-126